Het oog wordt bevochtigd door middel van traanvocht.
Waneer de productie of de kwaliteit niet voldoende is ontstaan er klachten van het droge ogen.
De shirmertest meet de hoeveelheid traanvocht.
Aan het uiteinde van een strookje vloeipapier wordt een vouw gemaakt, zodat een lipje ontstaat. Dit lipje wordt aangebracht over de rand van het onderste ooglid. De patiënt houdt de ogen open en knippert wanneer het nodig is. Na vijf minuten wordt het vloeipapiertje verwijderd en wordt afgelezen over welke lengte het vloeipapiertje door de tranen nat is geworden.
Deze lengte in combinatie met andere gegevens van het oogonderzoek stelt de oogarts in staat de diagnose van een droog oog te stellen.
De test kan worden uitgevoerd zonder of met een verdovend oogdruppeltje. In de praktijk wordt de test enkel uitgevoerd na een verdovend druppeltje. Omdat door de verdoving het oog “ongevoelig” wordt, bestaat er geen reflex-secretie: dat zijn de tranen die ontstaan ten gevolge van een externe prikkel: licht, stofje, wind…
Men meet dus enkel de basale traansecretie.
