De holte van het oog is grotendeels gevuld met een glasachtig lichaam (corpus vitreum). Dit is een soort gel-achtige massa. Het glasachtig lichaam is omringd door een vliesje (het glasvochtmembraan) dat aan het netvlies kleeft. Het corpus vitreum gaat met het ouder worden verwateren. Dit proces wordt liquefactie van het glasachtig lichaam genoemd . In het glasachtig lichaam vormen er zich namelijk vochtblaasjes die gaan versmelten. Uiteindelijk wordt langzamerhand het corpus vitreum vervangen door water. De restanten ervan schrompelen en condenseren en drijven rond in het oogvocht. Wij zien dan glasvochtvertroebelingen.
Het glasachtig lichaam met zijn membraan komt hierbij geheel of gedeeltelijk van het netvlies los. Dit wordt een achterste glasvochtloslating genoemd. Vaak afgekort als PVD (Posterior Vitreum Detachment). Het glasvochtmembraan komt uiteindelijk volledig los van het netvlies.
Als deze deze PVD akuut optreedt kunnen er ontstaan aan het netvlies ontstaan omdat het glasvochtmembraan blijft plakken aan het netvlies en eraan gaat trekken. Deze tractie veroorzaakt soms een bloeding in het glasvocht of een scheurtje in het netvlies.
Meestal heeft deze scheur de vorm van een hoefijzer heeft. Oogartsen spreken daarom van een hoefijzervormige-scheur. Door zo'n scheurtje kan vocht onder het netvlies komen, waardoor het netvlies loskomt van de oogbol. Dit noemen we een netvliesloslating.
De scheur en het loskomen van het stukje netvlies merkt men meestal niet onmiddellijk op omdat deze meestal in het perifere netvlies ontstaat ver buiten het centrale zicht.
Wanneer bij de scheur een bloedvat getrokken is, kan een bloeding optreden. Meestal stopt deze snel, maar het bloed veroorzaakt bijkomende floaters.
